به منظور انتشار امواج از فرستنده VLF نیاز به آنتنی متناسب با طول موج فرستنده می‌باشد. طول موجی در بازه سی تا ده کیلومتر! یعنی ارتفاع انتن ربع موج باید از 2.5 کیلومتر تا 7.5 کیل.متر باشد. اجرای چنین آنتنی غیر ممکن است لذا اکثر آنتن ها در دنیا برای انتشار امواج از فرستنده از آنتن های تک قطبی کوتاه با راندمان تشعشعی ناچیز و در حدود -10 تا -20 دی بی استفاده می کنند. راه حل افزایش توان فرستنده است. غالبا فرستنده های برد بلند VLF در حدود دویست کیلو وات تا دو مگا وات توان دارند. عمق نفوذ این فرستنده ها در شعاع 1000 تا 2000 کیلومتری غالبا در حدود 40 تا 60 متر و بسته به حساسیت گیرنده آن می‌باشد. یکی دیگر از مسائل مهم در انتشار امواج VLF در محیط انتقال آن از هوا به آب است. اینجا ضریب انتقال مشکل ساز است. به دلیل شکست امواج در انتقال بین محیط ها تلفات اتفاق می‌افتد. ضریب اینتلفات در حدود 60 دی بی است. این تلفات را میتوان از لحاظ دیگری بررسی کرد. ضریب دی الکتریک آب دریا حدود 80 است. این عدد برای هوا برابر با 1 است. چگالی انرژی الکترو مغناطیس با ضریب یک به هشتاد در بین آب دریا و هوا تغییر می کند. این امر باعث تضعیف قابل توجه در تغییر محیط است که باید در نظر گرفته شود.
تلکام 24
کیفیت اولویت ماست.
